از ما زمینیان به تو در آسمان سلام

 از ما زمینیان به شما آسمان سلام

مولای دلشکسته، امام زمان سلام

این روزها هزار و دو چندان شکسته ای

حالا کجای روضه بابا نشسته ای

رخت سیاه داغ پدر کرده ای تنت

قربان ریشه های نخ شال گردنت

آماده می کنی کفن و تربت و لحد

مرد سیاهپوش، خدا صبرتان دهد

گویا دوباره بی کس و بی یار وخسته ای

این روزها کنار دو بستر نشسته ای

انگار غصه دار جراحات سینه ای

گاهی به سامرایی و گاهی مدینه ای

یکبار فکر زهر و دل پر شراره ای

یکبار فکر واقعه گوشواره ای

با اینکه بر سر پدر دیده بسته ای

اما به یاد مادر پهلو شکسته ای

آن مادری که بال و پرش درد می کند

هم کتف و شانه هم کمرش درد می کند

هم بین خانه گفت و شنودش اشاره شد

هم آسمان روسریش پر ستاره شد

دو ماه و نیم کارحسن موشکافی و

دو ماه و نیم بازوی مادر غلافی و...

دو ماه و نیم گونه زخمی ماه! تر

از چادر سیاه سرش هم سیاه تر

تا اینکه با سیاه پر تازیانه رفت

شمع شب مدینه هم آخر شبانه رفت

ناخدامان حضرت سید علی است

ناخدامان حضرت سیدعلیست/
بعد روح الله او برما ولیست/
اوعلمدار امام غائب است/
مهدی آخرزمان رانائب است/
بی ولایش بی خمینی بودنست/
سربه پای هریزیدی سودنست/
بی ولایش باعدو همسوییست/
دم زدن ازراه حق پرروییست/
بی علی با روح حق لافست ولاف/
بانبی بی مرتضی ره شدخلاف /
امر امر اوست؛او بر ما سراست/
اوامام ومقتدا؛اورهبراست/
اوامیرعشق رادلبندهست/
فاطمه رایاور و فرزندهست/
اوعلمدارسپاه مهدویست/
نائب المهدی و برملت ولیست /
گر بگویدگوی آتش میشویم/
درکف او تیغ سرکش میشویم/
گر که او فرمان دهد،شمشیرمان!/
میخورد آب ازگلوی خائنان/
اشترجمال راپی می کنیم/
تیر او را سنگ در"دی" می زنیم/
"رهبرا"گوییم مادرهرنفس/
باتوماهستیم تاآخرنفس