آیا می شود مدام گناه و سپس توبه کرد؟

آیا می شود مدام گناه و سپس توبه کرد؟

 
درست است که انسان هرگاه گناه کند و بعد توبه،خداوند ارحم الراحمین او را میبخشد اما : امام خمینى (قدس سره) مى فرماید: شخص توبه کار پس از توبه آن صفاى باطنى برایش باقى نمى ماند. چنان که صفحه کاغذى را اگر سیاه کنند و باز بخواهند جلا دهند البته به حال جلاى اولى بر نمى گردد . یا ظرف شکسته اى را اگر اصلاح کنند باز به حالت اولى مشکل است برگردد .

بسیار فرق است بین دوستى که در تمام عمر، با صفا و خلوص با انسان رفتار کند با دوستى که خیانت کند و پس از آن معذرت بخواهد.

بنابراین ، انسان باید حتى الامکان گناه نکند و اگر خداى نخواسته گناه کرد هر چه زودتر در صدد توبه و علاج برآید ...  

اربعین حدیث،امام خمینى،ص 233

اصل را رها کردن و به فرع چسبیدن

اصل را رها کردن و به فرع چسبیدن

 

در زمان‌های دور ، روستایی بود که فقط یک چاه آب آشامیدنی داشت . یک روز سگی به داخل چاه افتاد و مرد . آب چاه دیگر غیر قابل استفاده بود . روستاییان نگران شدند و پیش مرد خردمندی رفتند تا چاره کار را به آنان بگوید . مرد خردمند به آنان گفت که صد سطل از چاه آب بردارند و دور بریزند تا آب تمیز جای آن را بگیرد. روستاییان صد سطل آب برداشتند اما فرقی نکرد و آب کثیف و بدبو بود . دوباره پیش خردمند رفتند . او پیشنهاد کرد که صد سطل دیگر هم آب بردارند . روستاییان این کار را انجام دادند اما باز هم آب کثیف بود . روستاییان بنابر گفته مرد خردمند برای بار سوم هم صد سطل آب از چاه برداشتند اما مشکل حل نشد. مرد خردمند گفت: «چطور ممکن است این همه آب از چاه برداشته شود اما آب هنوز آلوده باشد. آیا شما قبل از برداشتن این سیصد سطل آب، لاشه سگ را از چاه خارج کردید؟»

روستاییان گفتند : « نه ، تو گفتی فقط آب برداریم نه لاشه سگ را!!