پس به خاکی بودنت ببال

پس به خاکی بودنت ببال

بر خاکی نشسته بودم
که خدا آمد و کنارم نشست!
گفت: مگر کودک شده ای، که با خاک بازی میکنی!
گفتم: نه! ولی...
از بازی آدمهایت خسته شده ام!
همان هایی که حس می کنند هنوز خاکم
و روح تو در من دَمیده نشده
من با این خاک بازی میکنم، تا آدمهایت را بازی ندهم!
خدا خندید...
پرسیدم خدایا
چرا از آتش نیستم!؟
تا هر که قصد بازی داشت را بسوزانم!
خدا اما ساکت بود!
گویا از من دلخور شده بود!
گفت:
تو را از خاک آفریدم
تا بسازی، نه بسوزانی...!
تو را از خاک از عنصری برتر ساختم
از خاک ساختم
که با آب گل شوی و زندگی ببخشی...
از خاک که اگر آتشت بزنند
باز هم زندگی میکنی و پخته تر میشوی...
با خاک ساختمت تا همراه باد برقصی...
تو را از خاک ساختم
تا اگر هزار بار آتش و آب و باد تو را بازی داد
تو برخیزی...
سر برآوری...
در قلبت دانهٔ عشق بکاری...
و رشد دهی و از میوهٔ شیرینش لذت ببری...
تو از خاکی
پس به خاکی بودنت ببال
و من هیچ نداشتم برای گفتن

تنها کسم خدا

نامت چیست؟ ادم

فرزند؟ مرا نه مادری نه پدری بنویس اولین یتیم خلقت

محل تولد؟ بهشت پاک

اینک محل سکونت؟ زمین خاک

قدت؟ روزی چنان بلند که همسایه ی خدا اینک به قدر سایه بختم به روی خاک

اعضای خانواده؟ حوای خوب و پاک قابیل خشمناک هابیل زیر خاک

روز تولدت؟ روز جمعه به گمانم روز عشق

رنگت؟ اینک فقط سیاه از شرم آن گناه

چشمت؟ رنگی به رنگ بارش باران که ببارد ز آسمان.

وزنت؟ نه آن چنان سبک که پرم در هوای دوست نه آن چنان وزین که نشینم به روی خاک

جنست؟ مرا نیمی خاک نیم دگر خدا

شغلت؟ در کار گشت امینم

شاکی تو؟ خدا

نام وکیل؟ آن هم خدا

جرمت؟ یک سیب از درخت وسوسه

تنها همین؟ همین

حُکمت؟ تبعید در زمین.

همدست در گناه؟ حوای آشنا

ترسیده ای؟ کمی

ازچه؟ که شوم اسیر خاک

آیا کسی به ملاقاتت آمده؟ بلی

چه کسی؟ گاهی فقط خدا

دلتنگ گشته ای؟ زیاد

برای که؟ تنها خدا

آورده ای سند؟ بلی

چه؟ دو قطره اشک

داری تو ضامنی؟ بلی

چه کسی؟ تنها کسم خدا
در آخرین دفاع؟ میخوانمش چنان که اجابت کند دعا.