حسین جانم

حسین جانم

 یکی از اعضای گروه تفحص شهدا روایت کرده است: چند
 روزى مى‌شد اطراف منطقه کانى‌مانگا در غرب کشور کار
 مى‌کردیم و مشغول تفحص پیکر شهداى عملیات
  «والفجر 4» بودیم.اواسط سال 71 بود. از دور متوجه
 پیکر شهیدى داخل یکى از سنگرها شدیم، سریع رفتیم
  جلو، همان طور که داخل سنگر نشسته بود، ظاهراً تیر
 یا ترکش به او اصابت کرده و شهید شده بود.
 خواستیم بدنش را جمع کنیم و داخل کیسه بگذاریم، بعد
 از لحظاتی در کمال حیرت دیدیم انگشت وسط دست
 راست این شهید کاملا سالم مانده است؛ یعنی در حالی
 که همه بدن او اسکلت شده بود این انگشت سالم و
 گوشتی مانده بود.
 کمی که دقت کردیم دیدیم داخل این انگشت شهید
 انگشتری است؛ همه بچه‌ها دور پیکر شهید جمع شدند.
 خاک‌هاى روى عقیق انگشتر را که پاک کردیم، صدای ناله
 و فغان بچه‌ها بلند شد؛ روى عقیق آن انگشتر حک شده
 بود «حسین جانم».

من اگر نمره او را بگیرم خلاف و گناه کرده ام.

 من اگر نمره او را بگیرم خلاف و گناه کرده ام.

به دلیل حضور در جبهه های حق علیه باطل یک سری امتحاناتش به شهریور ماه کشیده شد.در یکی از امتحانات معلم که از حضور رضا در جبهه باخبر بود خواست به او کمک کند پس ورقه ی یکی از بچه های زرنگ کلاس را برای مدت کوتاهی گرفت و جلوی شهید فروتن قرار داد.

معلم با خیال اینکه رضا از این ورقه خواهد نوشت و نمره قبولی می گیرد برای استراحتی کوتاه به مدت چند دقیقه محیط امتحان را ترک کرد. وقتی برگشت متوجه شد رضا از جای خود بلند شده و رفته.

چیزی از ورقه جدید به ورقه شهید اضافه نشده بود و همه سوال هارو خود شهید جواب داده بود. معلم به سرعت از سالن امتحان خارج شد و وقتی شهید را دید علت را از او جویا شد،

شهید در جواب معلم گفت: این زحمت کشیده من نبود. اون آقا(همکلاسی) زحمت کشیده درس خوانده و من اگر نمره او را بگیرم خلاف و گناه کرده ام.

معلم در ادامه خاطره می گوید من در آن لحظه خشکم زده بود و بسیار تعجب کرده بودم که این طفل با این سن چه درس بزرگی به من داده است،،

🌺خاطره ای از شهید رضا فروتن،،