همیشه سعى کن براى خوشحالیت، ببخشى نه بستانی..!
همیشه سعى کن براى خوشحالیت، ببخشى نه بستانی..!
بزرگى با شاگردش از باغى میگذشت.. چشمشان به یک کفش کهنه افتا د..
شاگرد گفت :
گمان میکنم این کفشهای کارگرى است که در این باغ کار میکند،بیایید با پنهان کردن کفشها عکس العمل کارگر را ببینیم و بعد کفشها را پس بدهیم و کمى شاد شویم..
استاد گفت :
چرا براى خندیدن خودمان او را ناراحت کنیم..؟
بیا کارى که میگویم انجام بده و عکس العملش را ببین..
مقدارى پول درون آن کفش قرار بده..
شاگرد هم پذیرفت و بعد از قرار دادن پول،مخفى شدند..
کارگر براى تعویض لباس به وسائل خود مراجعه کرد و همین که پا درون کفش گذاشت متوجه شیئى درون کفش شد و بعد از وارسى ، پول ها را دید با گریه،فریاد زد :
خدایا شکرت..!
خدایی که هیچ وقت بندگانت را فراموش نمیکنى..!
میدانى که همسر مریض و فرزندان گرسنه دارم و در فکر بودم که امروز با دست خالى و با چه رویی به نزد آنها باز گردم و همین طور اشک میریخت..
استاد به شاگردش گفت :
همیشه سعى کن براى خوشحالیت، ببخشى نه بستانی..!
