سکوت های حرام

                                                     سکوت های حرام

بسیاری از کاخ‌نشینان خوب انتقاد می‌کردند، اما هنگام جنگ و درگیری فرار کردند

کسانی در فتنه 88 خودشان را به‌عنوان دلسوز مردم معرفی کردند، و همه خسارت‌هایی که از ناحیه آن‌ها بر کشور وارد شد از این جهت بود که کسانی مسامحه کرده و آن‌ها را معرفی نکردند و بدتر از ایشان، آن‌هایی‌اند که دانستند و باز هم سکوت کردند. این سکوت به خاطر تقوا نبود، این افراد مثل کسانی هستند که دیدند سیدالشهدا(ع) را سر می‌برند، اما سکوت کردند.

 هر سکوتی مطلوب و علامت تقوا نیست، باید همواره مصالح اسلامی را در نظر گرفته و خطرهایی که متوجه جامعه است به مردم گوشزد کنیم و افراد فریبکار فتنه‌جو و حامیان فتنه را به مردم معرفی کنیم؛ البته گاهی معرفی اصلح کافی است و آن در جایی است که مردم به حرف ما اعتنا کرده و مردد نباشند، اما اگر امر بر آن‌ها مشتبه شد، باید چهره واقعی افراد فتنه‌گر و حامیان آن‌ها را به مردم نشان دهیم تا فریب آن‌ها را نخورند.

کاستی‌هایی که در برخی نخبگان ما وجود دارد، ابتدا درباره شناختی است که نسبت به اسلام و ارزش‌های اسلامی دارند و آن طور که باید اسلام را نمی‌شناسند و حتی بعضی از آن‌ها به ولایت‌فقیه معتقد نیستند، و دوم نقصی است که در انگیزه‌های آن‌هاست، یعنی واقعیت و حق را خوب می‌شناسند، اما برای رسیدن به منافع خود، به حق پای‌بند نیستند.

 برخی‌ تنها شعار داده و در عمل استوار و ثابت قدم نیستند، بسیاری از کاخ‌نشینان خوب انتقاد می‌کردند، اما هنگام جنگ و درگیری فرار کردند، اما پابرهنگان در صحنه حاضر شدند و سینه خود را جلوی سرنیزه دشمن سپر کردند و ما امروز به برکت خون آن‌ها می‌توانیم چنین صحبت‌هایی داشته باشیم.