گناه بى اعتنائى سواره
گناه بى اعتنائى سواره
طبق روایتى که در کتاب هاى معتبر وارد شده است :
در یکى از سال ها امام صادق علیه السلام به همراه بعضى از اصحاب و دوستان
خود، براى انجام مناسک حجّ خانه خدا، به سوى مکّه معظّمه حرکت کردند.
در مسیر راه ، جهت استراحت در محلّى فرود آمدند، آن گاه حضرت به بعضى از افراد حاضر فرمود: چرا شما ما را سبک و بى ارزش مى کنید؟
یکى از افراد - که از اهالى خراسان بود و در آن مجلس حضور داشت - از جا
برخاست و گفت : یاابن رسول اللّه ! به خداوند پناه مى بریم از این که
خواسته باشیم به شما بى اعتنائى و توهینى کرده و یا دستورات شما را عمل
نکرده باشیم .
حضرت صادق علیه السلام فرمود: چرا، تو خودت یکى از آن اشخاص هستى .
آن شخص گفت : پناه به خدا، من هیچ جسارت و توهینى نکرده ام .
حضرت فرمود: واى بر حالت ، در بین راه که مى آمدى در نزدیکى جُحفه ، تو با
آن شخصى که مى گفت : مرا سوار کنید و با خود ببرید، چه کردى ؟
و سپس حضرت افزود: سوگند به خدا، تو براى خود کسر شاءن دانستى ؛ و حتّى سر
خود را بالا نکردى ؛ و او را سبک شمردى و با حالت بى اعتنائى از کنار او
رد شدى .
و سپس حضرت در ادامه فرمایش خود افزود:
هرکس به یک فرد مؤ من بى اعتنائى و بى حرمتى کند، در حقیقت نسبت به ما بى
اعتنائى کرده است ؛ و حرمت و حقّ خدا را ضایع کرده است
