شوهرمه، عشقمه، دوسش دارم

شوهرمه، عشقمه، دوسش دارم

 تو بیمارستان که بودیم یه جانباز رو آوردن, موجی بود . ۲۰ سال با این درد زندگی کرده بود بستری که شد همسرش نشست کنارش و شروع کرد به گریه کردن
پرستار پرسید چی شده ؟

با صورتی کبود و تنی رنجور پرسید:
نمیشه خودم تو خونه مراقبش باشم؟
پرستار گفت : باز حالش بد بشه کتکت بزنه چیکار میکنی؟

 در حالیکه چشمش به همسرش بود جواب داد :
خوب منو بزنه بهتر از اینه که خودشو بزنه

 شوهرمه عشقمه دوسش دارم.

و باز گریه کرد
از پنجره به بیرون نگاه کردم
آسمون هم تاب شنیدن نداشت
شروع کرد به باریدن…