رعایت زیبایی در امور معنوی

رعایت زیبایی در امور معنوی

می‌گویند: علامت مؤمن این است که زود مسجد بروی و دیر بیرون بیایی. خوب گاهی بعضی از مساجد مثل انبار سیب‌زمینی و دخمه است. خوب آدم جانش درمی‌آید. زود در می‌رود.

باید فضای مسجد، هوای مسجد، حرم، باید طوری باشد که وقتی زوار در مسجد می‌‌آید نخواسته باشد برود.خواسته باشد بماند، بگوید: عجب صفایی!

 می‌گوید: نماز که می‌خواهی بخوانی نباید حق سگ فراموش شود. سگ اگر تشنه‌اش است، حق وضو نداری، آب را به سگ بده، تیمم کن نماز بخوان.
چه اسلامی، چه ظرافتی! اگر قاضی کفشش تنگ است قضاوت نکند. ممکن است فشار پایش روی قضاوتش اثر کند. اگر قضای حاجت دارد قضاوت نکند. این حساب‌ها  و ظرافتها را جز اسلام کسی دیگر ندارد.
ما باید مسجد و محراب و حرم‌مان طوری باشد دلنواز! آدم لذت ببرد.

به ما گفتند: مسجد می‌روید عطر بزنید. بهترین لباس را بپوشید.
چرا دخترها می‌گویند: مامان عروسی برویم؟ چون همه آنجا سوپردولوکس می‌شوند. هیچ دختربچه‌ای نمی‌گوید: مامان مسجد برویم!چون همه آنجا سیاه پوش هستند.

مساجد ما زیبا و دلنواز نیست.حواسمان باشد زیبایی‌های دنیا می‌پرد. زیبایی‌های آخرت است که می‌ماند.
شاه عباس دو تا زیبایی داشت. یکی تاجش، تختش، فرش‌هایش، خانم‌هایش، طلاهایش، اینها زیبایی‌های شاه‌عباس بوده همه پرید.
یک زیبایی ماندنی داشت، کاروانسرای شاه عباسی، در جاده کربلا.
کاروانسرایش ماند و طلا و خودش رفت...
 باید مواظب باشیم این زیبایی‌ها مانع آن زیبایی‌های معنوی نشود.

حجت الاسلام قرائتی