نشکن نمی گویم

نشکن نمی گویم

یکی از علمای ربانی نقل می کرد: در ایام طلبگی دوستی داشتم که ساعتی داشت و بسیار آن را دوست می داشت، همواره در یاد آن بود که گم نشود و آسیبی به آن نرسد، او بیمار شد و بر اثر بیماری آنچنان حالش بد شد که حالت احتضار و جان دادن پیدا کرد.

 در این میان یکی از علماء در آنجا حاضر بود و او را تلقین می داد و می گفت: بگو لااله الا الله او در جواب می گفت: نشکن نمی گویم.

 ما تعجب کردیم که چرا به جای ذکر خدا، می گوید: نشکن نمی گویم، همچنان این معما برای ما بدون حل ماند، تا اینکه حال آن دوست بیمارم اندکی خوب شد و من از او پرسیدم این چه حالی بود که پیدا کردی.

 مامی گفتیم بگو لا اله الا الله، تو در جواب می گفتی: نشکن نمی گویم.
او گفت: اول آن ساعت را بیاورید تا بشکنم، آن را آوردند و شکست.

 سپس گفت: من دلبستگی خاصی به این ساعت داشتم، هنگام احتضار شما می گفتید بگو لا اله الا الله، شخص شیطان را دیدم که همان ساعت را در یک دست خود گرفته و با دست دیگر چکشی بالای آن ساعت نگه داشته و می گوید: اگر بگویی لا اله الا الله، این ساعت را می شکنم.

من هم به خاطر علاقه وافری که به ساعت داشتم می گفتم: ساعت را نشکن من لااله الا الله نمی گویم...