من بیقرار روضه و بی تاب کربلا

من بیقرار روضه و بی تاب کربلا
تو حضرت حسینی و ارباب کربلا

چون نوکریِ تو ز سرم هم زیاد هست ...
من نوکر تمامی اصحاب کربلا

شش گوشه ات قشنگی دنیای زشت ماست
جانم فدای قبله ی جذاب کربلا

با مُهرِ تربت تو سفر میکنم به تو
پس ساکنم همیشه به محراب کربلا

خورشیدِ روی این کره ی خاک ، گنبد است
گنبد نگو ... بگو تو جهانتاب کربلا

در اشک روضه های تو عکس ضریح توست
چشمان خیس من بشود قاب کربلا

این قطره های ناب ، همه جمع میشوند
تبدیل میشوند به سیلاب کربلا

من ماهیِ فراتم و صید توام حسین !!!
خورده گره به دل ، نخ قلاّب کربلا

حرف دلم خلاصه شده در حروف تو
دل داده ام به نقطه و اِعراب کربلا  

در خواب ، هم زیارت تو بی ثواب نیست
رویای صادقه ست همین خواب کربلا