با آرامش

با آرامش

 

بعضی از آدمها مثل یک آپارتمان هستند مبله ... شیک ... راحت    اما دو روز که توش زندگی میکنی   دلت تا سرحد مرگ میگیره   بعضی آدمها مثل یه قلعه هستند   خودت را می کشی تا بری داخلش   بعد می بینی اون تُو هیچی نیست   جز چند تا سنگ کهنه و رنگ و رو رفته    اما بعضی ها مثل باغند   میری تُو ، قدم میزنی ؛ نگاه میکنی   عطرش رو بو می کشی ؛ رنگ ها رو تماشا میکنی   میری و میری آخری در کار نیست   به دیوار که رسیدی بن بست نیست  میتونی دور باغ بگردی  چه آرامشی داره ؛ همنفس بودن با کسیکه دلش دریاست و تو هرروز یه چیزی میتونی ازش یادبگیری چون روحش بزرگه

 زندگیتون پر ازاین ادما باشه