خدایا مرا به انسان هاى شرور نیازمند مکن
خدایا مرا به انسان هاى شرور نیازمند مکن
در حدیثى از پیغمبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که امیر مؤمنان در محضرش عرضه داشت:
خداوندا مرا به احدى از خلقت نیازمند نکن. رسول خدا(صلى الله علیه وآله)فرمود: اى على! این سخن را مگو ، زیرا هر انسانى نیازمند به دیگران است.
امیر مؤمنان عرض کرد: اى رسول خدا! چگونه بگویم فرمود بگو :
✨✨ قُلْ اللَّهُمَّ لاَ تُحْوِجْنِی إِلَى شِرَارِ خَلْقِکَ ;✨✨
خدایا مرا به انسان هاى شرور نیازمند مکن
على(علیه السلام)عرض کرد: «یَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَنْ شِرَارُ خَلْقِهِ; شرار خلق کیانند؟»
فرمود:
«الَّذِینَ إِذَا أَعْطَوْا مَنُّوا وَإِذَا مَنُّوا عَابُوا; کسانى که
اگر چیزى ببخشند منت مى گذارند و هنگامى که منت مى گذارند بر انسان عیب مى
گیرند».
مستدرک الوسائل، ج ۵، ص ۲۶۳
آرى
شرار خلق و به تعبیر امیر مؤمنان، نااهلان ممکن است نیاز مادى انسان را
برطرف سازند ولى صدمات روحانى و معنوى به وى وارد کنند که تحمل آن بسیار
سخت و سنگین است. گاه به منت گذاردن اکتفا نمى کنند بلکه عیب ها بر انسان
مى گیرند که فلان کس ضعیف و ناتوان و بى عرضه و حقیر است، ازاین رو به ما
نیازمند شده است.
