کم گوی

کم گوی

لقمان حکیم به پسرش گفت : هرچه امروز بگوئی بنویس و روزه بدار و شبانگاه به من عرضه کن،آنگاه طعام خور. شب اول تا عرضه میکرد دیرشد. روز دوم همین اتفاق افتاد . یعنی تا آمد نوشته هایش را بخواند سحر میشد. روز سوم با خود گفت : بهتر است کمتر صحبت کنم و بنویسم تا فرصت غذا خوردن داشته باشم. پس وقتی لقمان از او پرسید چه خبر؟ گفت :از بیم عرضه کردن امروز هیچ نگفتم .
لقمان گفت : بیا و زود نان بخور ......روز قیامت هم کم گویندگان را حال چنان خوب باشد که پسر لقمان را....

از کتاب : نورالعلوم