آقا بدونِ لطفِ تو افسرده می شوم

السَّلامُ عَلَیْکَ یا بَقِیَّةَ اللَّهِ فى اَرْضِهِ..


در محضرت همیشه گرفتار میرسم
با دست خالی و دلِ بیمار میرسم
 
آقا بدونِ  لطفِ تو  افسرده می شوم
درشعرِ خود دوباره به تکرار میرسم

بال و پری نمانده ولی در خیالِ خود...
پَر میزنم به خیمه ی دلدار میرسم!

ای یوسفِ زمانه برای خریدنت...
مسکین تر از بقیّه به بازار میرسم!

جامانده ام من از شهدای مدافعان...
پس کی به قافله‌ ، من ِ بی عار  میرسم؟!

 هستم الی الابد که بدهکارِ مادرت...
اما  چرا همیشه طلبکار میرسم؟!

بنویس بهرِ من  سفر کربلا _نجف
بنویس  تا حرم صد وده بار میرسم!!

با سر به خانه ی پدری میزنم سری
وقتی به صحنِ  حیدر کرار میرسم!
 
آهم  به قلبِ شعله ورم زخم میزند
وقتی به واژه در و دیوار میرسم ...