دیگران را کوچک نشماریم !

دیگران را کوچک نشماریم !

یک ناخدای تحصیلکرده و یک خدمه پیر بیسواد در یک کشتی با هم کار می  کردند.پیرمرد هر شب به کابین ناخدا می  رفت و به حرفهای او گوش می  داد. یک روز ناخدا از پیرمرد پرسید:آیا درس زمین شناسی خوانده است؟پیرمرد گفت :نه  . ناخدا گفت : پس تو یک چهارم عمر خود را از دست داده  ای . پیرمرد خداحافظی کرد و در حالی که به اتاق خود می  رفت با خودش به این فکر می  کرد که ناخدا فرد تحصیلکرده  ایست و حتماً چیزی که در مورد آن صحبت می  کند واقعیست.پس من یک چهارم عمرم را از دست داده  ام . شب بعد ناخدا از او پرسید:در مورد علم هواشناسی چیزی می  دانی ؟ پیرمرد گفت : نه . ناخدا گفت : پس تو نیمی از عمر خود را از دست داده  ای . پیرمرد ناراحت شد و دوباره با همان افکار به اتاق برای خواب رفت . شب بعد باز ناخدا از او پرسید : آیا در مورد علم دریا شناسی چیزی می  دانی ؟ پیرمرد گفت : نه . ناخدا گفت : پس تو سه چهارم عمر خود را از دست داده  ای . پیرمرد آن شب را نیز ناراحت به اتاق خود برگشت.

ولی صبح زود به سراغ کابین ناخدا رفت و از او پرسید : در مورد علم شناشناسی چیزی می  دانی ؟ ناخدا گفت :نه ! شناشناسی ؟ پیرمرد گفت :بله ؛ پس تو تمام عمر خود را از دست داده  ای ،چون کشتی به یک صخره برخورد کرده و در حال غرق شدن است . خداحافظ...
ش
اکثر اوقات ما انسانها همانند ناخدا هستیم و مردم اطرافمان را آن پیرمرد می  پنداریم.به داشته های خود می  بالیم و فکر می  کنیم دیگر به مشکلی بر نخواهیم خورد.در حالی که روزی ممکن است قایق ما هم به صخره برخورد کند و فقط علم شناشناسی به دادمان برسد. دیگران را کوچک نشماریم !