خدایا آنقدر میدانم که نمی دانم
خدایا آنقدر میدانم که نمی دانم
آورده
اند که روزی ابوریحان بیرونی به همراه یکی از شاگردانش برای بررسی ستارگان
از شهر محل سکونتش بیرون شد و در بیابان کنار یک آسیاب بیتوته نمود تا
اینکه غروب شد. کمی از شب گذشت که آسیابان بیرون آمد و خطاب به ابوریحان و
شاگردش گفت که میخواهد در آسیاب را ببندد اگر میخواهید درون بیایید همین
اکنون با من به درون آیید، چون من گوشهایم نمیشنود و امشب هم باران می آید
شما خیس میشوید و نیمه شب هم هر چقدر در را بکوبید من نمیشنوم وشما باید
زیر باران بمانید!ش
ناگهان شاگرد ابوریحان
سخنان آسیابان را قطع کرد و گفت: این که اینجا نشسته بزرگترین دانشمند و
ریاضیدان و همچنین منجم جهان است و طبق برآورد ایشان امشب باران نمی آید!
آسیابان گفت به هر حال من گفتم. من گوشهام نمیشنود و شب اگر شما در را
بکوبید من متوجه نمیشوم.
شب از نیمه گذشت باران
شدیدی شروع به باریدن کرد و ابوریحان و شاگردش هر چه بر در آسیاب کوفتند
آسیابان بیدار نشد که نشد تا اینکه صبح شد و آسیابان بیرون آمد و دید که
شاگرد و استاد هر دو از شدت سرما به خود میلرزند و هر دو با هم به آسیابان
گفتند که تو از کجا میدانستی که دیشب باران می آید؟
آسیابان
پاسخ داد من نمیدانستم، سگ من میدانست! ابوریحان گفت: آخر چگونه سگ میداند
که باران میآید؟ آسیابان گفت: هر شبی که قرار است باران بیاید سگ به درون
آسیاب می آید تا خیس نشود. ناگهان ابوریحان آواز داد و گفت خدایا آنقدر
میدانم که میدانم به اندازه یک سگ، هنوز نمیدانم.
