عاقبت زنان گناه کار

عاقبت زنان گناه کار

از آقا امیر المؤمنین علی (علیه السلام) روایت شده که فرمود: من و فاطمه نزد پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) رفتیم و او را دیدم که به سختی می گریست و چون سبب پرسیدم فرمود شبی که به آسمانها رفتم زنانی از امت خود را در عذاب سختی دیدم و گریه ام برای سختی عذاب آنهاست.
1- زنی را به موی سرش آویزان دیدم که مغز سرش جوش آمده بود؛
2- زنی را به زبان آویزان دیدم که از حمیم جهنم در حلق او می ریختند؛
3- زنی را به پستانهایش آویزان دیدم؛
4- زنی را دیدم که گوشت تنش را می خورد و آتش از زیر او فروزان بود؛
5- زنی را دیدم که پاهایش را به دستهایش بسته بودند و مارها و عقربها بر سرش ریخته بودند؛
6- زنی را کور و کر و گنگ در تابوتی از آتش مشاهده کردم که مخ سرش از بینی او خارج می شد و بدنش را خوره و پیسی فرا گرفته بود؛
7- زنی را به پاهایش آویزان در تنوری از آتش دیدم؛
8- زنی را دیدم که گوشت تنش را از پایین تا بالا به مقراض آتشین می بریدند؛
9- زنی را دیدم که صورت و دستهایش سوخته بود و امعاء خود را می خورد؛
10- زنی را دیدم که سرش سر خوک و بدنش بدن الاغ و به هزار هزار نوع عذاب گرفتار بود؛
11- زنی را به صورت سگ دیدم که آتش از پایین در شکمش می ریختند و از دهانش بیرون می آمد و فرشتگان با گرزهای آهنین به سر و بدنشان می کوفتند.
فاطمه (سلام الله علیها) که این سخن را از پدر شنید پرسید: پدرجان آنها چه عمل و رفتاری داشتند که خداوند چنین عذابی برایشان مقرر داشته بود؟فرمود: دخترم!
1- زنی که به موی سر آویزان شده بود زنی بود که موی سر خود را از مردان نامحرم نمی پوشانید؛
2- زنی که به زبان آویزان بود زنی بود که با زبان شوهر خود را می آزرد؛
3- زنی که به پستان آویزان بود زنی بود که از شوهر خود در بستر اطاعت نمی کرد؛
4- زنی که به پاها آویزان بود زنی بود که بی اجازه شوهر از خانه بیرون می رفت؛
5- زنی که گوشت بدنش را می خورد آن زنی بود که بدن خود را برای مردم آرایش می کرد؛
6- زنی که دستهایش را به پاها بسته بودند و مار و عقربها بر او مسلط گشته زنی بود که به طهارت بدن و لباس خود اهمیت نداده و برای جنابت و حیض غسل نمی کرد و نظافت نداشت و نسبت به نماز خود بی اهمیت بود؛
7- زنی که کور و کر و گنگ بود آن زنی بود که از زنا فرزنددار شده و آن را به گردن شوهرش می انداخت؛
8- زنی که گوشت تنش را به مقراض می بریدند آن زنی بود که خود را در معرض مردان قرار می داد؛
9- زنی که صورت و بدنش سوخته و از امعاء خود می خورد زنی بود که وسایل زنا برای دیگران فراهم می کرد؛
10- زنی که سرش سر خوک و بدنش بدن الاغ بود زن سخن چین دروغگو بود؛
11- زنی که صورتش صورت سگ بود و آتش در دلش می ریختند زنان خواننده و نوازنده بودند. . . و سپس به دنبال آن فرمود:
وای به حال زنی که شوهر خود را به خشم آورد و خوشا به حال زنی که شوهر از او راضی باشد.

داستانهای بحارالانوار ٬ ج۵ ٬ص۶۹
زبده القصص ٬ ص۲۰۲