هر که دلش بمیرد ، به آتش رود

هر که دلش بمیرد ، به آتش رود

امام على علیه السلام :

مَن کَثُرَ کلامُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ ، و مَن کَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَیاؤهُ ، و مَن قَلَّ حَیاؤهُ قَلَّ وَرَعُهُ ، و مَن قَلَّ وَرَعُهُ ماتَ قَلبُهُ ، و مَن ماتَ قَلبُهُ دَخَلَ النّارَ

هر که سخن بسیار گوید ، خطایش بسیار شود و هر که بسیار خطا کند ، شرم و حیایش کم شود
و هر که کم شرم و حیا شود ،  پارسایى اش کاهش یابد و هر که پارسایى اش کم شود ، دلش بمیرد و هر که دلش بمیرد ، به آتش رود .

نهج البلاغة : الحکمة ۳۴۹