سه شنبه, ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۱۲:۳۲ ق.ظ
ﻣﻦ ﺁﻥ ﻣﻮﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯾَﻢ ﺑﻤﺎﻟﻨﺪ
ﻣﻦ ﺁﻥ ﻣﻮﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯾَﻢ ﺑﻤﺎﻟﻨﺪ
ﺩﻭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،
ﯾﮑﯽ ﻋﻠﻢ ﺍﻧﺪﻭﺧﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﺎﻝ ﺍﻧﺪﻭﺧﺖ . ﻋﺎﻗﺒه ﺍﻼﻣﺮ ﺁﻥ ﯾﮑﯽ ﻋﻠّﺎﻣﻪ ﻋﺼﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ
ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺼﺮ ﺷﺪ . ﭘﺲ ﺁﻥ ﺗﻮﺍﻧﮕﺮ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﻓﻘﯿﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ :
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﮑِﻨﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪﯼ . ﮔﻔﺖ : ﺍﯼ ﺑﺮﺍﺩﺭ ، ﺷﮑﺮ
ﻧﻌﻤﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺭﯼ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮﺍﻥ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺗﻮ ﻣﯿﺮﺍﺙ
ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﻫﺎﻣﻮﻥ . ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﯾﺚ ﻧﺒﻮﯼ (ﺹ) ﺁﻣﺪﻩ : ﺍﻟﻌﻠﻤﺎﺀ ﻭﺭﺛـﺔ ﺍﻼﻧﺒﯿﺎﺀ
ﻣﻦ ﺁﻥ ﻣﻮﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯾَﻢ ﺑﻤﺎﻟﻨﺪ
ﻧﻪ ﺯﻧﺒﻮﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻨﺎﻟﻨﺪ
ﮐﺠﺎ ﺧﻮﺩ ﺷﮑﺮ ﺍﯾﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﮔﺰﺍﺭﻡ
ﮐﻪ ﺯﻭﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ؟
گلستان سعدی
