خوشبختی های کوچکت را بشناس

خوشبختی های کوچکت را بشناس

 

خوشبختی گاهی ، آنقدر دم دستمان است که نمی بینیم . چایی که مادر برایمان میریخت و میخوردیم ، خوشبختی بود . دستهای بزرگ و زبر بابا را گرفتن ، خوشبختی بود . خنده های کودکیهامان ، شیطنت ها ، آهنگ های نوجووانیمان ، خوشبختی بود . اما ندیدیم و آرام از کنارشان گذشتیم . چای را به غر غر خوردیم که کمرنگ یا پر رنگ است ، سرد یا داغ است ، زور زدیم تا دستمان را از دست بابا جدا کنیم و آسوده بدویم . گفتند ساکت ، مردم خوابیده اند و ما غر غر کردیم و توپمان را محکمتر به دیوار کوبیدیم  . خوشبختی را ندیدیم یا نخواستیم ببینیم . پس هر‌کجا که هستی ، هر چند ساله که هستی ، با تمام گرفتاریهای تمام نشدنی که همه مان داریم ، فردا را قدر بدان . خوشبختی های کوچکت را بشناس و بفهم و باور کن برای بوییدن دامان مادرت که هنوز داریش . برای بوسیدن دست پدرت که هنوز نمیلرزد . هنوز هست تقدیم یک شاخه گل به همسرت . خوشبختی ها مانا نیستند  . یادمان باشد بزرگترین خوشبختی "عشق "است .