تفاوت میان شیعه و محب [حکایت خوبان]
امام
رضا (ع) در خراسان ظاهرا ولیعهد مامون بود. جمعی از شیعیان برای دیدار آن
حضرت به خراسان آمدند ، ولی آن حضرت اجازه نمی‌داد . آنها دو ماه پی در پی
روزی دو بار به در خانه آن حضرت آمده و اجازه ورود می‌طلبیدند. امام هم
می‌فرمود : من فعلا اشتغال دارم و به آنان اجازه ورود نمی‌داد . سرانجام آنان به دربان گفتند : از جانب ما به امام عرض کن : ما
از شیعیان شما هستیم و از بلاد دور آمده‌ایم و مکرر اجازه خواسته‌ایم و
جواب منفی داده‌اید . اگر بدون ملاقات با شما به وطن بازگردیم نزد مردم
شرمنده و سرافکنده خواهیم شد . دربان پیام آنان را به امام ابلاغ کرد و امام فرمود : به آنان اجازه ورود بده .آنان به محضر حضرت رسیدند و پس از احوالپرسی عرض کردند : ای
پسر رسول خدا ، چه شده که ما به این بی‌مهری و خفت و خواری افتاده‌ایم و
پس از آن همه بی‌اعتنایی و عدم اجازه شما ، دیگر برای ما آبرویی نمانده ،
علت آن چیست ؟ امام رضا(ع) فرمود : این آیه را بخوانید :
و ما اصابکم من مصیبه فبما کسبت ایدیکم و یعفو عن کثیر.
هر مصیبتی که به شما می‌رسد به خاطر اعمالی است که انجام داده‌اید و بسیاری را نیز عفو می‌کند. [شوری- 30]
آنان عرض کردند چرا نسبت به ما بی‌اعتنا هستید ؟ امام رضا(ع) فرمود : برای
آنکه شما ادعا می‌کنید که از شیعیان امیرمومنان علی (ع) هستید ولی در
بیشتر اعمال با دستورهای آن حضرت مخالفت می‌نمایید... و در انجام فرایض
کوتاهی می‌کنید و در رعایت حقوق برادران سستی می‌کنید ، اگر شما به جای
شیعه بگویید ما از دوستان اولیای خدا و دشمن دشمنان آنان هستیم شما را در
این قول رد نمی‌کنم ، ولی شما ادعای مقام ارجمند [شیعه] می‌کنید ، اما
ادعای شما با اعمال شما سازگار نیست ، شما راه هلاکت را می‌پیمایید ، مگر
اینکه با توبه و انابه ضایعات گذشته خود را جبران کنید . آنان گفتند : ما استغفار و توبه می‌کنیم ، و از این پس خود را دوستان شما و دشمن دشمنان شما می‌دانیم.
امام رضا(ع) فرمود : آفرین بر شما ای برادران و دوستان من ! آنگاه امام از آنان احترام شایان کرد و آنان را نزد خود نشانید و سپس به دربان خود فرمود : چند بار از ورود آنان جلوگیری کردی ؟ او عرض کرد : شصت بار . امام به او فرمود : شصت
بار نزد آنان بیا و به آنان سلام کن و سلام مرا به آنان برسان ، خداوند به
خاطر استغفار و توبه آنان را آمرزید و آنان و بستگان آنان را به خاطر
دوستی‌شان با ما مشمول کرامت و لطف خاص قرار داد ، و به آنان از غذاها و
اموال زیاد بده و گرفتاری آنان را بر طرف نما.
منبع:بحارالانوار، ج 68، ص 158 و 159
