سه شنبه, ۲۰ شهریور ۱۳۹۷، ۰۶:۴۳ ب.ظ
ثواب گریه بر امام حسین (علیه السلام) در کلام امام رضا (علیه السلام)
ثواب گریه بر امام حسین (علیه السلام) در کلام امام رضا (علیه السلام)
ریّان بن شَبیب، از اصحاب امام رضا و امام جواد (علیهما السلام) است. اهل شهر قم بود . یک روز
اول محرمی خدمت امام رضا (علیه السلام) رسید . حضرت به او توصیه فرمود که
روز اول محرم را روزه بگیرد ، فرمود هر کس این روز را روزه بگیرد دعایش
مستجاب خواهد شد . سپس آن حضرت درباره ی مصیبت جانگداز امام حسین (علیه السلام) سخنانی فرمود : ....فرمود
: ای پسر شبیب ماه محرم در زمان جاهلیت حرمت داشت آنها به حرمت ماه محرم
، ستم و جنگ را در آن حرام می دانستند ، ولی این امت نه حرمت این ماه را
نگه داشتند و نه حرمت پیامبر (صلی الله علیه و آله) را ، که فرزندان او را
کشته و زنانش را اسیر کرده و اموالش را به غارت بردند . خدایشان هیچ گاه
نیامرزد .فرمود :
اگر خواستی بر چیزی گریه کنی ، بر حسین بن علی بن ابیطالب (علیهما السلام)
گریه کن که براستی او را (با وضعی فجیع) سر بریدند و به همراهش هیجده مرد
از خاندانش را نیز کشتند ... فرمود: ای پسر شبیب ... چون جدم حسین (علیه السلام) کشته شد ، آسمان خون و خاک قرمز گریست ، ای
پسر شبیب ! اگر بر حسین گریه کنی تا اشکانت بر گونه ات بریزد ، خداوند هر
گناهی که داشته باشی کوچک یا بزرگ ، کم یا زیاد ، همه را بیامرزد . ای پسر شبیب ! اگر خوش داری که خدای عزوجل را در حالی دیدار کنی که گناهی نداشته باشی ، حسین (علیه السلام) را زیارت کن . ای پسر شبیب ! اگر دوست داری در غرفه های بهشت با پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) سکونت گزینی ، پس لعنت فرست بر کشندگان حسین . ای
پسر شبیب ! اگر خوش داری ثواب و پاداش کسانی را داشته باشی که با حسین
(علیه السلام) به شهادت رسیدند ، هر گاه به یاد آن حضرت افتادی بگو «یا لیتنی کنت معهم فأفوز فوزا عظیما.»(2)
ترجمه بخشی از زیارتنامه مسلم بن عقیل (علیه السلام) :
ألسَّلامُ عَلَیک أیهَا الفادی بِنَفسِهِ وَ ...
سلام بر تو ای جان نثار ، ای شهید فقیه و مظلوم ، ای کسی که حقّش غصب گردید و حرمتش شکسته شد . سلام بر تو که جانت را فدای پسر عمومیت کردی و برای حفظ او خون دادی . سلام بر تو ای اوّلین شهید و ای پیشوای سعادتمندان ، سلام بر تو که میان دشمنان ، تنها و بی کس بودی و یار و یاوری نداشتی. (3)
منابع :
1 - رجال نجاشی: ص۱۶۵. / عیون اخبارالرضا: ج۲، ص ۲۳۸-۲۳۹.
2 - امالی شیخ صدوق: مجلس ۲۷، حدیث ۵، ص۲۰۶؛ / عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج1، ص: 300 / بحار الأنوار (ط - بیروت): ج44، ص: 285. /ریاض الأبرار فی مناقب الأئمة الأطهار: ج1، ص: 188. 3 - مصباح الزائر، سید ابن طاووس: ج۱، ص۱۰۳.
