کلام امیرمومنان علی (ع)
کلام امیرمومنان علی (ع)
کلام امیرمومنان على (ع) جلوه‌اى است از جلوه‌هاى آن وجود یگانه و قالبى است که در آن معارف بلند امام ظهور یافته و چشمه خورشید است که ما خاکیان محروم و مهجور را راه نموده است.
بر هیچ‌کس پوشیده نیست که آن حضرت پیشوا و سرور سخن‌آوران است و اینکه کلام او اشرف کلامها و بلیغ ترین سخن پس از کلام خدا و پیامبر اکرم (ص) است. «ابن ابى‌الحدید معتزلى » در توصیف فصاحت و بلاغت على (ع) مى‌نویسد :
«درباره
فصاحت و بلاغت آن حضرت باید گفت که وى پیشواى فصیحان و سرور بلیغان است،
چنانکه درباره کلام او گفته‌اند، ''دُونَ کَلاَمِ الْخَالِقِ، وَ فَوْقَ
کَلاَمِ الْمَخْلُوقِینَ: سخنان على (ع) پایین‌تر از خداوند و بالاتر از
گفتار همه مخلوقان است.
مردمان هنر سخنورى و نویسندگى را از او
آموخته‌اند. عبدالحمید بن یحیى گفته است: هفتاد خطبه از خطبه‌هاى اَصْلَع
را حفظ کردم و ذهنم از آن پس جوشید که جوشید. و ابن نُباته گفته است: از
خطابه گنجى به دست آوردم که بخشیدن از آن چیزى جز گسترش و فزونى بر آن
نمى‌افزاید: یکصد فصل از مواعظ على بن ابى‌طالب را حفظ کردم.
وقتى محفن بن ابى‌محفن به معاویه گفت: از نزد ناتوانترین سخنگویان به نزد تو آمده‌ام. معاویه به او گفت : واى بر تو ! چگونه على ناتوانترین سخنگویان است؟ به خدا او بود که فصاحت و سخنورى را میان قریش معمول ساخت.»
شرح نهج البلاغة ، ج ۱ ، ص ۲۵-۲۴
