پنجشنبه, ۳ فروردين ۱۳۹۶، ۱۰:۰۷ ب.ظ
خدا را شکر که مسلمانم ، شیعه ام ، ایرانی ام
خدا را شکر که مسلمانم ، شیعه ام ، ایرانی ام
از وقتی دور برم را شناختم، دیدم تنها کشوری که جرات کرده روبروی قلدر هفت تیرکش، دنیا بایستد ایران است!
من خوشحالم که ایرانی هستم، نه به خاطر کوروش ، که نمیشناسمش. حتی اگر استوانه صلحش را اولین سند حقوق‌بشر بدانند ، چه کنم که اعتمادی به مترجم های اشرف پهلوی ندارم ! خمینی را که شناختم خوشحال شدم ، که هر چند بار بخواهم ، میتوانم وصیت نامه اش را بخوانم و حقوق انسان ها از هر رنگ و نژاد و قومی را در آن ببینم.
خوشحالم که ایرانی‌ام ، اما پادشاهان و کشورگشایان هویت من نیستند. بخاطر قاسم‌سلیمانی اما میبالم به خودم که با آن لبخند مشهور و نگاه همیشه کم اعتنا به دوربینش ، فرزندان استعمار را به بازی گرفته ! و امید مظلومان منطقه از چنگال وحشیان داعشی و اسرائیلی است.
خوشحالم که ایرانی ام و در مرکز تشیع بدنیا آمده و زندگی کرده ام ، اما نژادپرست نیستم و همه انسانها را برابر میدانم .من دفاع از خاک و ناموس را با پرستش وطن و نژادپرستی اشتباه نمی گیرم . و هر جا مظلومی هست، با دست و دل و زبانم یاری اش خواهم کرد .
من به کاخ سعدآباد نمی‌بالم که اگر بدرد بخور بود به درد سازنده اش میخورد تا آخر عمری در تیمارستان های آمریکا در به در نشود، به جماران افتخار میکنم که جذبه نداشته دیپلماتیک اش دست و پای وزیر خارجه شوروی را سست کرده بود.
میگویند واقع‌گرا باش و من میگویم توهم آنست که به یاد قلمرو کوروش کبیر شب را صبح کنی و فروهر به گردن بیاندازی ، تا حقارتی را که کدخدا در دلت انداخته فراموش کنی!
توهم یعنی فکر کنی سازمان‌ملل برای احقاق حقوق ملتها تشکیل شده.
توهم یعنی آنکه فکر کنی حقوق‌بشر وجود خارجی دارد . که فکر کنی مشکل آژانس انرژی اتمی با ایران ساختن بمب بوده !
توهم آنست که بیاندیشی دنیا قانونی عادلانه دارد. من هر چه از این واقع بین ها دیدم توهم بود.
توهم آن است که بگویی گفتگوی تمدنها و از موشکهای شان زهره بترکانی.
توهم آن است که با الفاظ فریبنده ، سر مشتی احمق مدرن را فریب دهی و بگویی : نه به موشک! اما روشنفکرمابهای هرهری نفهمند منظورت این است: نه به امنیت.
توهم آن است که دم از رابطه با دنیا بزنی ، اما مقصود اصلی ات، واردات پفک نمکی و گوجه فرنگی و تعطیلی رابطه با کارخانه های کشور خودت باشد.
من دیدم که با دست خالی صدام را گور به گور کردیم، و دیدم که شن های طبس دلتافورس را دفن کرد. دیدم که مرگ بر شاه، شاه را کشت، دیدم که روز قدس اسرائیل را از پیروزی در جنگ شش روزه کشانده به شکست در جنگ بیست و دو روزه!
من افتخار میکنم که ایرانی‌ام بخاطر آنکه رهبرم دیپلمات نیست، انقلابی است و خودش هزینه داده پای انقلابی بودنش .
من افتخار میکنم رهبرم دفاع از مظلومان را از ترس ظالمان ترک نکرده است ، که بیست و هفت سال است انقلابی رهبری کرده .
من یک انقلابی ام نه کشته مرده این جناح و آن جناح . و فایده انقلابی بودنم را با همان چرتکه خنده دار واقع گرایان هم حساب میکنم . توهم واقع گرایی ندارم . به خدا اما ایمان دارم.
خدا را شکر که مسلمانم ، شیعه ام ، ایرانی ام ، که در عصر روح الله متولد شدم و خدا را شکر که سرباز رهبرم هستم.
من خوشحالم که ایرانی هستم، نه به خاطر کوروش ، که نمیشناسمش. حتی اگر استوانه صلحش را اولین سند حقوق‌بشر بدانند ، چه کنم که اعتمادی به مترجم های اشرف پهلوی ندارم ! خمینی را که شناختم خوشحال شدم ، که هر چند بار بخواهم ، میتوانم وصیت نامه اش را بخوانم و حقوق انسان ها از هر رنگ و نژاد و قومی را در آن ببینم.
خوشحالم که ایرانی‌ام ، اما پادشاهان و کشورگشایان هویت من نیستند. بخاطر قاسم‌سلیمانی اما میبالم به خودم که با آن لبخند مشهور و نگاه همیشه کم اعتنا به دوربینش ، فرزندان استعمار را به بازی گرفته ! و امید مظلومان منطقه از چنگال وحشیان داعشی و اسرائیلی است.
خوشحالم که ایرانی ام و در مرکز تشیع بدنیا آمده و زندگی کرده ام ، اما نژادپرست نیستم و همه انسانها را برابر میدانم .من دفاع از خاک و ناموس را با پرستش وطن و نژادپرستی اشتباه نمی گیرم . و هر جا مظلومی هست، با دست و دل و زبانم یاری اش خواهم کرد .
من به کاخ سعدآباد نمی‌بالم که اگر بدرد بخور بود به درد سازنده اش میخورد تا آخر عمری در تیمارستان های آمریکا در به در نشود، به جماران افتخار میکنم که جذبه نداشته دیپلماتیک اش دست و پای وزیر خارجه شوروی را سست کرده بود.
میگویند واقع‌گرا باش و من میگویم توهم آنست که به یاد قلمرو کوروش کبیر شب را صبح کنی و فروهر به گردن بیاندازی ، تا حقارتی را که کدخدا در دلت انداخته فراموش کنی!
توهم یعنی فکر کنی سازمان‌ملل برای احقاق حقوق ملتها تشکیل شده.
توهم یعنی آنکه فکر کنی حقوق‌بشر وجود خارجی دارد . که فکر کنی مشکل آژانس انرژی اتمی با ایران ساختن بمب بوده !
توهم آنست که بیاندیشی دنیا قانونی عادلانه دارد. من هر چه از این واقع بین ها دیدم توهم بود.
توهم آن است که بگویی گفتگوی تمدنها و از موشکهای شان زهره بترکانی.
توهم آن است که با الفاظ فریبنده ، سر مشتی احمق مدرن را فریب دهی و بگویی : نه به موشک! اما روشنفکرمابهای هرهری نفهمند منظورت این است: نه به امنیت.
توهم آن است که دم از رابطه با دنیا بزنی ، اما مقصود اصلی ات، واردات پفک نمکی و گوجه فرنگی و تعطیلی رابطه با کارخانه های کشور خودت باشد.
من دیدم که با دست خالی صدام را گور به گور کردیم، و دیدم که شن های طبس دلتافورس را دفن کرد. دیدم که مرگ بر شاه، شاه را کشت، دیدم که روز قدس اسرائیل را از پیروزی در جنگ شش روزه کشانده به شکست در جنگ بیست و دو روزه!
من افتخار میکنم که ایرانی‌ام بخاطر آنکه رهبرم دیپلمات نیست، انقلابی است و خودش هزینه داده پای انقلابی بودنش .
من افتخار میکنم رهبرم دفاع از مظلومان را از ترس ظالمان ترک نکرده است ، که بیست و هفت سال است انقلابی رهبری کرده .
من یک انقلابی ام نه کشته مرده این جناح و آن جناح . و فایده انقلابی بودنم را با همان چرتکه خنده دار واقع گرایان هم حساب میکنم . توهم واقع گرایی ندارم . به خدا اما ایمان دارم.
خدا را شکر که مسلمانم ، شیعه ام ، ایرانی ام ، که در عصر روح الله متولد شدم و خدا را شکر که سرباز رهبرم هستم.
