آنکس که دید سخن چینی نکند.!!

آنکس که دید سخن چینی نکند.!!

 

گویند : "انوشیروان" "روز نوروز" مجلس عام داشت . دید که یکی از حاضران پنهانی "جامی زرین" در بغل نهاد .  "چشم پوشید و چیزی نگفت." چون مجلس تمام شد "شراب دار" گفت : هیچ کس بیرون نرود تا تجسس کنم که یک "جام زر ناب" گم شده...

انوشیروان گفت : "بگذار که آن کس که گرفت باز نخواهد داد و آنکس که دید سخن چینی نکند.!!" بعد از چند روز "آن شخص" پیش نوشیروان آمد . "جامه های نو" پوشیده بود و "کفشی نو" در پای داشت . نوشیروان "اشاره" به جامه های وی کرد که اینها از آن است ؟ مرد دامن از روی کفش برداشت و گفت "این نیز" از آن میباشد . نوشیروان بخندید و دانست که او "به ضرورت" گرفته است و پس بفرمود تا "هزار مثقال زر" به وی دادند...

اعمال ما سبب گرفتاری ما

اعمال ما سبب گرفتاری ما

چنگیز خان مغول بعد از جنایاتی که در نیشابور  کرد، به همدان رفت. یک روز مردم همدان را خواست، گفت: از شما یک سوال دارم، اگر خوب جواب دادید در امان هستید وگرنه در این شهر سیل خون جاری می کنم.

سپس پرسید: آیا من از طرف خودم آمده ام یا از طرف خدا؟ مردم سکوت کرده، کسی جرأت حرف زدن نداشت. ناگهان چوپانی پیش آمد و گفت:

جنابعالی نه از طرف خدا بلکه تو را اعمال ما آورده است. ما برای مردم دانشمند و با تقوا احترام قائل نشدیم و به مردم فرومایه و پست احترام گذاشتیم لذا عمل ما یک عکس العمل داشت و آن آمدن تو بود.

ملاحظات :

این ما هستیم که خیر و شر خود را انتخاب می کنیم و اینجاست که به یاد آیه  شریف 11 سوره رعد «إِنَّ اللهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ» می افتیم که خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر بوسیله خودشان .